Чым больш я спазнаю людзей,
тым больш хачу жыць толькі
сярод братоў нашых меншых.
З людзьмі цяжка ладзіць,
Да многіх — сцяна.
Сабака, чым здрадзіць,
Загіне яна.
Міне перашкоды —
Праз буры, агонь,
Надзейна, заўсёды
Нас вынесе конь.
Кароўкі нам служаць
Аддана, заўжды.
Без іх не адужаць
Стагоддзяў гады.
Сабе боль наш прыме
Ласкавы каток.
Настрой нам уздыме
Яго біяток.
І не разабрацца
З сівой даўніны —
Хто меншыя брацця,
Ці мы, ці яны?