Хандра вядзе
душы асаду —
Дзе ад яе збавенне?
Як ратавацца ад разладу
З сабой?
З жыццём?
З натхненнем?
І муза выглядае сонна,
І ў сэрцы нелюдзіма,
І нават стрэлы Купідона
Зноў праляцелі міма.
Якое змрочнае аблічча
Хандры, тугі, разладу.
А розум не здаецца —
кліча
Мяне на барыкаду.