Я сёння, як агрызак-недаедак,
Цікавы мала ў мешаніне мас.
Мне па душы ступае напаследак,
Неўважлівы да нашых душаў час.
Відаць, мне дажываць у самапасе,
У смутку, напярэдадні бяды.
Ну што ж, дагэтуль я ступаў па часе,
І нават пакідаў на ім сляды.
Гадоў жалоба — не смала-жывіца,
Не гоіць сэрца чулага майго.
Шукаю на каго б мне памаліцца —
О жах! Так і не бачу на каго.