Усіх нясуць гады
На крылах вечнасці.
Куды?
Не ведаем пакуль,
На жаль.
Хто ў кіпцюры патрапіць
Вечнай нечысці,
А хто да Госпада
На вечны баль.
Ад нецярпення мне
Свярбіць патыліца —
Хто па анкеце я,
Ядрона маць?
Душа, хоць грэшная,
Да Бога хіліцца,
Ў яго хацелася б
Пабаляваць.
Я пры жыцці пасціў,
Хаця й канчаўся пост,
Бо мой дзіравы быў
Жыццёвы дах.
Я бы у Госпада
Падняў святочны тост —
За тых, хто ў нечысці
У кіпцюрах.
Бо хто бязгрэшна жыў,
Быў той пасвенчаны
Жыцця пакутамі,
Ад іх знямог.
Хто працаваў жыццё,
Лічыў капейчыны,
На іх як быццам бы
Забыўся Бог.
Пра гэта чута шмат
І шмат прачытана,
Бывае збой дае
І час-каваль.
Баюся, ў вечнасці
Ўсё пераблытана:
Бязгрэшны — ў кіпцюры,
Жульё — на баль.