Я не апошні і ні першы,
Нібы пастух руплівы той,
Выпасваю па свеце вершы,
На лузе вечнасці святой.
Духоўны свет душу бязмежыць,
Абездухоўлены імжыць.
І вершы ад людзей залежаць —
Ці доўга жыць ім, ці не жыць.
Без прынудзілавак пастушых
Ўсе творы час у свет нясе.
І часткамі духоўных душаў
Яны ўсе стануць пакрысе.