Не адкруціцца ад жыцця-экстрыма,
Ад ран душэўных, ад пакут і слёз.
Прымаю ўсё — адрынуць немагчыма,
Што Бог задумаў, што рыхтуе лёс.
Няўжо і сапраўды кіруе намі
Адвечнае пісанне Кнігі кніг?
У ёй нас робіць Божымі рабамі
Наш дзень народзін, першы наш уздых.
А дзень апошні згасне нечакана
Між вечным і імгненным — на мяжы.
Усім смяротным нам наканавана
Галгофа і распяцце на крыжы.