Я — на мяжы душэўных сіл,
Я — на мяжы фізічнай моцы.
Нашто пускаць у вочы пыл —
Ў нябыт адчынены варотцы.
Я выпрацоўваўся на знос,
Лёс, без астатку клаў на шалі.
Штось спасцігаў,
У нечым рос,
Мацнеў духоўна, сілы талі.
Нёс лёсу крыж,
А па спіне
Хлысталі думкі бізунамі:
«Ніхто не зробіць за мяне,
Жыццё адно,
а спраў — цунамі.
Жыццё — бясцэнная цана,
Яно ўсе «за» і «не» узважыць...
Вунь, мэта новая — яна
Чакае,
Клікае,
Міражыць.