Там, дзе ласкава
зара разгараецца,
Неба аб крайчык
зямлі апіраецца.
З боку другога,
у цемравым лёсе,
Неба нябачна —
з зямлёю злілося.
Дзынькаюць тоненька
ў цемры камарыкі,
Вунь светлячкі,
як начныя ліхтарыкі —
Бліснуць і згаснуць,
згаснуць і бліснуць.
Незразумела,
на чым яны віснуць.
Марыцца дзіўна,
загадкава мроіцца,
Быццам паўсюдна
хтось казачны тоіцца.
З зоркамі разам
свой баль пачынае
Добра вядомая,
фея начная.