Над Гайнай-рэчкай цішыня
Нябачная лунае.
Гадоў дасціпных мітусня
Мяне тут не кранае.
Над Гайнай-рэчкай вечар змоўк,
Нібы сумуе ўпотай.
А неба — вольнай плыні шоўк
Фарбуе пазалотай.
Спакой і ціша без краёў —
Душы зачараванне!
І толькі спевы салаўёў
Не сціхнуць да світання.