Іду па роднае зямлі,
А нада мною жураўлі,
Край неба стылы.
А сум за сэрца — шчып ды шчып,
А я нагамі — клып ды клып,
Эх, мне бы крылы.
Але куды ляцець? Куды?
Хоць восень тут і халады,
Ды тут Радзіма.
Тут разам зімаваць мне з ёй,
Ляцець з гнязда душы маёй
Мне немагчыма.
У вырай адлятаць — не мёд,
А птушкі мусяць кожны год
Ляцець старанна.
Тут гнёзды віць, там зімаваць,
Там па Радзіме сумаваць
Наканавана.