Каб жыць мне сёння,
выжываў я ўчора
Зразаючы свой лёс
у кроў ад путаў.
Ў жыцці я ролю меў
і без суфлёра
Чытаў па-свойму
маналог пакутаў.
Каб жыць мне сёння,
я не жыў калісьці,
Цягаліся мы з беднасцю за грудзі.
Ці шмат было
з майго ілба карысці,
Што біўся у сцяну да правасуддзя?
Каб жыць мне заўтра,
сёння іншым чынам
Жыву і поўню
творчай долі чашу.
Усё, што Бог мне даў,
як зерне, кіну
Для новага жыцця
у глебу часу.