Гады маёй мінуўшчыны —
я з імі
У сэрцы да апошняга уздыху.
З’ядае настальгія
па радзіме,
Па той радзіме,
аб якой — ні слыху.
Па той радзіме,
дзе я чуў калісьці
Частушкі пад гарэзлівы гармонік.
І сэрцам мне адтуль
ужо не выйсці,
Гартаю я мінулага штодзённік.
Што ні старонка —
успамін пякучы,
Што ні другая —
успамін салодкі.
А настальгічны боль —
такі жывучы,
А чалавечы век —
такі кароткі.