Боль і плач, а мне — Радзіма,
Змрок — усе мае гады,
Але я з табой адзінай —
Назаўсёды, назаўжды.
Нешта чаднае ўдыхаю,
Штось атручанае п’ю...
Родны край, я адчуваю
Боль і сум, бяду тваю.
Гэты чад, атруту-долю
Мне да кропелькі пакінь,
Толькі ты ляці на волю
У бязвоблачную сінь.