Тое, што здавалася
калісьці важным
І амаль галоўным
на той дзень,
Сёння — у мінулым,
як вагон багажны,
У якім ўспамінаў драбядзень.
Сёння мэтаў,
Планаў неадкладных — мора,
Мы кіпім,
Нервуемся,
Гарым.
Сёння ж пераходзіць,
як заўжды, ва ўчора,
Ўчора хутка робіцца старым.
Мы губляем штось,
губляемся і самі
Сярод планаў,
дзеянняў і слоў.
Толькі застаюцца
назаўсёды з намі
Хлеб, Радзіма, Маці і Любоў.