Ёсць доля —
Перáкаці-поле.
Камусьці —
Жывецца іначай,
Іх доля, як камень ляжачы.
У нечых кішэнях —
Зацішша,
Камусьці —
Дзяцей чорт калыша.
А хтось —
Як бярозка у полі,
Пад бурай жыццёваю
Гнецца,
Каб выжыць —
З апошняга пнецца,
Ды так —
Пазайздросціш нядолі,
Каб нас
У жыцці выбіралі
(Ня) ўдачы,
(Ня) шчасце,
(Ня) годы,
Мы іх бы агулам паклалі
Й нядолю і долю на шалі,
Адкінуўшы (ня) — назаўсёды.