Вунь, клён быў маладым,
Ды час падраў сярмягу.
Бярозка побач з ім,
Як дзеўка без пасагу.
Ён — голле ў яе бок,
Яна — ўсё разважае.
Зрабіць насустрач крок
Што ім перашкаджае?
І ўсё ж яна і ён,
Хоць побач, ды не ў шчасці.
Адзін загіне клён,
І ёй адной упасці.