Нясу свой крыж...
За мной бацькоўскі ганак
І крылы шчырых слоў:
— Ляці, сынок!
За мной — маё жыццё
і мой світанак.
А што рыхтуе мне
наступны крок?
Я спатыкаўся
і ўставаў з дарогі,
Я вырываўся
з мёртвых гушчароў.
Скрываўлена душа,
не толькі ногі,
Для гэтых ран
не знойдзеш дактароў.
Астатнія гады
мяне ці уцешаць?
Ці доўга мне збіваць
касой расу?
Хай перуны грымяць,
сабакі брэшуць,
А я іду,
а я свой крыж нясу.