На адметным нейкім рубяжы
З запытам да нас сумленне прыйдзе:
— Праўду распіналі на крыжы —
Вы чаму маўчалі?
Вы былі дзе?
Сёння вы сярод сумленных, тут,
Маеце і выгляд ганарлівы.
А калі бязвінны йшоў пад суд,
Вы тады маўчалі.
Дзе былі вы?..
Бачу заклапочанасць на лбе,
Дадатковы доказ непатрэбны.
Нам не адкруціцца ад сябе,
Мы агучым свой прысуд сабе —
Або гонар,
Або слуп ганебны.