Якія сосны —
Ўздоўж дарогі на Нясвіж!
Як помнікі,
стаяць маўкліва.
І хоць я доўга па зямлі
нясу свой крыж,
Падобнага не бачыў дзіва.
Мы побач з матухнай-Прыродай —
Слабакі,
Яе магчымасцяў —
Мы цені.
Стварыць на зайздрасць нам
дзівосны цуд такі,
Мог толькі
незвычайны геній.
Я нарадзіўся ў вёсцы,
побач з лесам рос
Знаёмы з лесаказачнай айчынай.
І ўсё ж такі
не сустракаўся мне дзівос
Нідзе —
І на Лагойшчыне адзінай.