О, што з гадамі я нажыў?!
Што я прыдбаў з гадамі?
Розум!..
А розум — непатрэбны роздум,
Яго прысуд — не так я жыў!
Прыдбаўшы розум, я згубіў
Форс шалянца, грахоў параднасць,
Пачуццяў палкіх безагляднасць,
Па сутнасці:
Я — знік!
Я — быў!
Маёй паэзіі малебны,
Мая разважлівасць, мой такт,
Нашто? Каму яны патрэбны?
Я больш цікавы стаў?
Не факт!