Вось што было на паляванні —
На ўскідку у лісу я цэліў.
І хоць спяшаўся ў хваляванні,
Бабахнуў і яе застрэліў.
Падбег...
Яна ж ляжала ціха,
Але з адкрытымі вачыма.
Раптоўна, як на тое ліха,
Паволі заяц клыпаў міма.
І марыцца маёму воку:
Мне ўсе зайздросцяць, як герою —
Ліса вісіць з аднаго боку,
З другога заяц — так я мрою.
Бабахнуў я па ім з гарачкі,
Ды смалянуў, відаць, няўдала,
Бо заяц мой — каб яго качкі,
Нырнуў у ельнічак, даў драла.
Я да лісы кірую чуні,
Але аслупянеў раптоўна —
Адны сляды ад той хітруні,
Збег ад мяне трафей каштоўны.