Нам бы жыць усё ды жыць —
Дні, гады, вакол шмалюддзе...
Немагчыма уявіць,
Што й без нас усё так будзе.
Што адшчодрыцца вясна,
А за ёй надыдзе лета.
Але ўжо не будзе нас,
Не убачым усё гэта.
Што ні дзень, і што ні год,
Як дарунак Бога слынны,
Будзе сонейка усход,
Будзе вечар салаўіны.
І наш час жніва міне
І збяруць другія збожжа.
Так не хочам. Не і не!
Не выкрэслівай нас, Божа!