О не! Даруйце! Час не лечыць!
Боль не адкідвае ў бакі.
Ён стратаў груз кладзе на плечы
Балючы больш і больш цяжкі.
Не адмаліцца, не адхрысціцца
Ад болю і ад кроўных страт.
І сэрца, і душы часціцы,
Не зоркапад, а лёсапад.
І гэта ўсё — жывых ахвяра
Вяртацца ў кроўны радавод.
І для мяне не кара — мара
Маіх, адданых Богу год.
У нябыт імчаць гады-імгненні,
Да тых, жыць без каго ўсё горш.
І тут мяне ўсе меней, меней,
І там мяне ўсё больш і больш.
27.01.2020