...скорбь не устает
К былому возвращаться бесконечно.
Д. Г. Байрон
Вакол — вачам аж цесна — людзі, людзі,
Але ніхто ў штодзённай мітусні,
Як колісь, мне не кінецца на грудзі —
Заходзь у хату, падсілкуйся, адпачні.
Без гэтага я ў цэлым свеце лішні
І не імкнецца ў свет душа мая.
І так туга балюча сэрца сцісне,
Што свет здаецца лішнім, не толькі я.
Вяртаюся душой у час той самы,
Дзе вёсачка жывая, родны кут.
І я іду на могілкі да мамы,
Да ўсіх сваіх — і я не лішні тут.