Я выйшаў —
не сядзіцца ў хаце,
Буяе лета,
шмат падзей.
Вышэй калена сенажаці,
Жытнёвы колас — да грудзей.
Бясхмар’ем неба ганарыцца,
А жыта ліпеньскае — не,
Бо трэба коласу наліцца,
Няхай хоць дробны
дождж ліне.
Не лындзіць лета — рукі ў бокі,
Шчыруе — толькі заўважай,
Бо летам набірае сокі
Вяршыня працы — ураджай.