Светлай памяці
Кардаш Тамары Сцяпанаўны
Пінск і Піна не пачуюць болей
Срэбра смеху, цеплыню гаворкі...
Над тваёю доляй і нядоляй
Сёння крыж стаіць, як гора, горкі.
Сэрца успамінамі нявечу,
Думкі б’юцца птахамі аб вечнасць.
І я ўдзячны лёсу за сустрэчу,
Я кляну яго за недарэчнасць.
Ах, як рана, як неспадзявана
Шлях жыццёвы робіцца мінулым...
Вось яшчэ адна крывавіць рана —
Не магу не плакаць сэрцам чулым.
1997