Не праўда — пачуцці не стынуць,
З гадамі цяплей нашы душы,
Яны не даюць нам загінуць
У чэрствасці і раўнадушшы.
Не праўда, што сэрцы з узростам
Згасаюць і тлеюць паволі.
З гадамі — і мараць узнёсла,
І любяць яны — як ніколі.
З узростам — усё паказное
Праходзіць, як шумнае ранне...
І будуць да скону са мною
Узнёсласць, пачуцці, каханне.