Дарэмны восеньскія
каверзы-старанні,
Не стаўлю кропку я
ні ў гулях, ні ў каханні.
Іду за марамі праз лес
драпежны, шчыльны,
Не стаўлю кропку я,
бо кропка — крыж магільны.
Даўно ў дарозе я,
ступаю нетаропка,
А перадых кароткі —
коска, а не кропка.
Пакуль Гасподзь не зачыніў
у заўтра дзверы,
Не стаўлю кропку
ні ў жыцці, ні на паперы...