У лёсе маім адгалоскі былога
І геннасці вашай, бацькі і дзяды,
І штосьці ад часу, і нешта ад Бога,
Ад святаў агульных,
Агульнай бяды.
І я ад сучаснасці ў многім залежны,
Ад свету ўсяго мне не дзецца нідзе.
Штодзённа свет стогне ад смерці драпежнай
І рэха бяды ў маім сэрцы гудзе.
Шмат сэрцам я бачу, не толькі вачыма,
Не сцежкай шыбую, а па бальшаку.
Жыццё зразумець і адчуць немагчыма,
Штодня жывучы ад жыцця у баку.