Няма смачней нічога,
Чым свой надзённы хлеб.
Чужога мне не трэба,
Яго не ведаць мне б.
Не трэба нечай ласкі,
Як на вадзе кругі.
Не трэба нават казкі,
Ў якой канец благі.
Смерць прагне нас, як чыншу,
Закопвае ў зямлю.
Не трэба свет мне іншы,
Я гэты свет люблю.
Як дожджык жывіць глебу,
Так творчасць жывіць кроў.
Мне ворагаў не трэба,
Хапае мне сяброў.