Паласа жыцця звышняшчасная
Паланіла сабой мяне.
І здаецца мне сном сучаснае,
Сном жахлівым, які міне.
Ды не можа быць, каб акрысіўся
На мяне Бог, на ўсю радню.
Я упэўнены, ўсё адхрысціцца,
Ўсё адновіцца, ўсё я сню.
Ах пякуча як сэрца боль кране,
Паласне разуменне таго,
Што душы пакуты не сняцца мне,
Што не вернеш былога майго.