Усё дарую, толькі не хлусню,
Што можа быць больш дарагім, чым праўда?
А гэта што — адступніцтва ці здрада,
Калі цішком я сам сабе маню?
Маню, што час не уцячэ,
Што ўсё наперадзе яшчэ —
І лепшы твор, і лепшы год
І ваш, і мой духоўны ўзлёт.
Маню, што будзем без маны
Мы з вамі жыць — о я, дурны!
Маню, што ўсіх, яго, цябе
Я узлюблю нібы сябе,
І што ўзаемна, у свой час
Мяне узлюбіць кожны з вас...
Вось так я выкрыў сваіх думак ход
І гэта не адступніцтва, не здрада,
А крык душы, якая будзе рада
Сустрэць і лепшы твор, і лепшы год.