беларуская электронная бібліятэка
заснаваная ў 1996
Нясцерпны боль,
нібы прысуд суровы,
У сэрца завітаў.
Вясенні дзень,
такі шматкаляровы,
Раптоўна —
Чорным стаў.
І стала менш
яшчэ на адно свята —
П’ю боль да дна.
І сэрцам разумею —
гэта страта.
Далёка
Не апошняя
Яна.
14.V.2017
© Беларуская Палічка // пры выкарыстаньні матэрыялаў спасылка на Беларускую Палічку абавязковая