Калі застаецца жыццё за плячыма
І Бог адыходную ставіць пячаць,
Душой разумеем, штó ёсць немагчымасць —
Ні смерці, ні старасці супрацьстаяць.
І думкамі мы, і душой, і вачыма,
Гатовы імчаць у апошні свой бой.
Але натыкаемся на немагчымасць,
Якая наш свет закрывае сабой.
Мы, колісь аматары руху, экстрыма,
Адчулі пасля «нам усё па плячу»,
Як розняцца словы «магу» й «немагчыма»,
Як цяжка развітвацца праз не хачу.