Песні сваёй
Наступіў я на горла,
Лёсу узнёсласць
Складала яе.
Лічыцца,
Што прыжыццёва памёрла
Песня, якую
Ніхто не пяе.
Ах, як гучала
Мелодыя гэта
Звонка і шчыра,
Наіўна падчас.
Спетая, ды да канца
Не дапетая,
Песня маўчыць,
Жар мелодыі згас.
Хоць захаваліся
Сілы для ўзлёту,
Неба настрою
Не прыме мяне.
Рыфмы —
Нібыта змярцвелыя ноты,
Ў прозу жыцця
Безнадзейнасць хіне.
Звон памінальны —
Жалобы прадвеснік,
Сёння да песні —
Трагедый сцяна.
Родных маіх —
Як сааўтараў песні,
Болей няма —
Вось і сціхла яна.
Зносіны сціхлі,
Сустрэчы, гаворка,
Святы сумесныя —
Як не было.
Слухаць вакол цішыню
Сёння горка,
Адгаманіла жыццё,
Адгуло.
Ад адзіноцтва
Не будзе збавення,
Гэты прысуд непазбежнасці —
Жуць.
Як бы хацеў я
Хаця б на імгненне
Песню мінулага
Сёння пачуць.