Пакуль кладуцца строфы на паперу
І промні думак светляць галаву,
І паўнацэнна я жыву, і веру,
Што творчасць
будзе вечна на плаву.
Што ў вечным свеце
будзе вечным слова —
І што? Нічога вечнага няма?
Часова правіць зло
і ноч — часова,
Хіне часова ў сон зямлю зіма.
Гісторыя ласкава і калюча
Пляце з дабра і зла
гадоў вянкі.
Паэзія ж лунае неўміруча
Над прозаю жыцця — вякі!
Вякі!