Я — «белая варона»,
Але не ненармальны.
Жыву ва ўсё ўлюбёна,
Для большасці — апальны.
Ды кожны мой учынак,
Для многіх — чорна-белы.
І толькі для адзінак,
Я, можа, зразумелы.
Між творчых беларусаў,
Для іх я — выпадковы.
Я — антыпод хаўрусаў,
Мне не па сэрцу змовы.
Мне белае праменіць,
Другое не прыму я.
Час колер мой не зменіць
І не перафарбуе.