Гармонік граў на ўсю акружыну
І сэрца паланіў, і слых.
Шукаў тут суджаную суджаны —
Ці маладыя маладых.
О, вечарыначка вясковая!
Драбнютка полечка ўразнос!
І «ночанька» заўсёды новая,
І вальс нібы на крылах нёс.
Дзяўчаткі, сціпласцю прывабныя,
Як кветкі ў лузе — цесна ім.
А мы, фарсістыя і зграбныя,
Ля іх махоркаю дымім.
Вунь — Томы, Галі, Зосі з Нінамі,
Як звыкла ў танцы іх кружыць...
Я праз паўвека успамінамі
Жыву і доўга буду жыць.
Найсветлая, непараўнальная
І незабыўная пара!
Юнацтва чысціня крыштальная
Згасае, як пад ноч зара.