У сильного всегда
бессильный виноват...
И. Крылов
Беларусь незалежная...
Словы якія!
Колькі дораць святла —
Хай бы так і было!
Мы залежым ад многіх —
Часы ўжо такія.
«Кожны сам па сабе» —
У нябыт адыйшло.
Пэўна, многія
Знішчылі б нас прынародна
І забыліся б нат,
Што такія былі.
Незалежнасць штодзень
Бараніць неабходна
Словам,
Справай,
Жыццём,
Каб драпежнік ніводны
Кіпцюрыста не пяўся
Да нашай зямлі.
Засталіся ў мінулым,
Як ганьба, ліміты.
І хоць мы ў незалежнасць
Ідзем не з нуля,
Хоць ядзім свой мы хлеб,
Мусім лезці ў крэдыты,
А крэдыты —
На шыі нашчадкаў —
Пятля.
Ёсць і нам чым здзівіць
Гэты свет, Божа правы,
І ад нас хтось залежыць,
Ў нас ёсць казыры.
Круг замкнуўся —
Няма аніводнай дзяржавы
Незалежнай ад іншых
У гэтым віры.
А ці ёсць хоць адзін
Незалежны з нас? —
Казкі!
З веку ў век
Чалавецтва складаецца з нас.
Нас бяруць у палон
Кожны дзень абавязкі,
Нас абставіны круцяць,
Валтузіць нас час.
І мяняецца лёс наш
Нявольна ці вольна,
Нас плануюць і клічуць,
Плануем штось мы
Ці па закліку сэрца,
Альбо пратакольна —
Вось чаму шлях жыццёвы
Ва ўсіх не прамы...
Ў чым яна,
Незалежнасць асобы?
Цікава!
Не знаходзім яе,
Засмучаемся зноў.
Нас псуюць і мяняюць
І грошы, і слава,
Нам бясслаўе і зайздрасць
Атручваюць кроў.
Промні,
Сонца святло —
А залежаць ад хмараў,
Як і здольная праўду
Запляміць мана.
Незалежнасць адно толькі —
Ў думках і марах,
Ды, нажаль,
Віртуальная ў думках яна.
Незалежнасць...
На нашай планеце драпежнай
Нават у «дэмакратый» —
А кроў на руках.
Вунь Амерыка,
Лічыць сябе незалежнай,
А пад фрак зазірнеш —
«Вся в долгах,
Как в шелках».
І глядзяць на чужое
З разяўленым ротам,
І няпрошаным госцем —
З нагамі на стол.
А затым «тамагаўкі»
Драпежна, з налёту
Незалежнасці нечай
Выкапваюць дол.
Вось яна, дэмакратыя,
Ўся незалежнасць —
Насмактацца бы нафты чужой
І крыві.
Дужы кволага нішчыць —
Закон, непазбежнасць,
Дужы нішчыць,
А іншым «качае» правы.
Тут палітыкі нечай
Крутыя замесы
І дэвіз:
«Жостка спіцца, хоць мякка сцялю!»
Тут «славутыя» нечыя
Націнтарэсы,
Што апуталі,
Як павуцінне, зямлю.
Інтарэсы.
Палітыка.
Прыярытэты.
Поле сеяў адзін,
А другі яго зжаў.
І няўмольна мяняецца
Карта планеты,
Незалежна
Ад экснезалежных дзяржаў.
Мы — залежныя ўсе —
І жыцця цэнтрабежнасць
Не адпусціць нікога
За кругі свая.
Незалежнасць?
Хутчэй — узаемназалежнасць,
Лёс далейшы Зямлі —
Наша кожнае «я».
Нават сонца, што свеціць
Штодзённа над намі,—
Гімн жыццю,
І жыццю ж небяспеку нясе.
Землятрусы,
Вулканы,
Тарнада,
Цунамі —
Вось «букет»,
Ад якога залежныя ўсе.
О, каб людзі маглі
Параскінуць мазгамі
І узяцца за рукі —
Ўсвядоміць хоць раз:
Мы — залежныя ўсе,
Толькі «мы» паміж намі,
Толькі «нас» неабходна
Любіць паміж нас.
Вось тады адамрэ
І мысленне старое,
І на ім голуб міру
Гняздзечка саўе.
Вось тады мы ачысцім
Планету ад зброі,
Незалежнымі зробімся
Ўсе ад яе...
Беларусь суверэнная...
Словы-праменні!
Мы на гэтыя словы
Ўсе маем правы.
Не паставіць цябе,
Беларусь, на калені
Пакуль ёсць хоць адзін
З беларусаў жывы!