Разрывае душу незнаёмая песня —
Ці дажынкі жыцця, ці дасеўкі надзей,
Ці галёканне ночы, ці ранку прадвессе,
Ці няспетае штосьці аджыўшых людзей?
Незнаёмы матыў, як агністая лава,
Скрозь гады прабіваўся з душы глыбіні.
І апальвае сэрца, і лашчыць ласкава,
І пяшчоціць, і зноўку трымае ў агні.
Быццам хтосьці спявае і плача надрыўна,
Каб жыцця некранутыя струны крануць.
Пэўна, полымя гэтай мелодыі дзіўнай
Не дазволіць душы прыжыццёва заснуць.