Час новы, толькі я не новы —
Немудрагеліста пішу
І ўсё шукаю тыя словы,
Каб грэлі чытачу душу.
Сучаснасць інтэрнэтных плодзіць,
Някніжныя — амаль усе.
А «мой чытач», на жаль, сыходзіць
З арбіты, што й мяне нясе.
Усё, што мы, й да нас стваралі,
І ўсё, што створаць пасля нас,
Уверх штрухае па спіралі
Ва ўсе стагоддзі новы час.