Настала ноч —
і спаць пара,
Ды летуценнікам не спіцца.
На неба край
лягла зара —
Вясёлкавая чараўніца.
Таполяў рад,
як на парад,
У цемры выраслі, бы здані.
Змяшаўся з ноччу
хор цыкад,
Ён услаўляе цемру-пані.
Ну й ноч!
Хоць выклікай на «біс» —
Любоціна, замілаванне.
Вунь зорачка
нырнула ўніз —
Эх, не паспеў
шапнуць жаданне!