Дрыготкае ранне,
Калючая сцюжа,
На покрыве снежным
віхляюць сляды.
Прамерзлыя,
Нібы зашклёныя лужы,
І людзі, як здані —
туды ды сюды.
З карнізаў дамоў,
бы застылыя чары,
Вісіць ледзяшоў
вастразубы крышталь.
Няспешных машын
перакрэсныя фары
Павольных сняжынак
высвечваюць баль.
Дрымотныя дрэвы
стаяць заінела,
Іх снежныя шапкі
крыху набекрэнь.
Расхмарыла неба
абшар свой, віднела,
Рухавасць вакол —
пачынаецца дзень.