Пайду з жыцця нікім незразумелы
І нават не прачытаны нікім
А я ж хацеў ляцець
над светам цэлым,
Калі ўжо ні над ім,
дык побач з ім.
А я сыйду ў нябыт
пад пыл архіўны,
Не закрануўшы сэрца нічыйго.
Час наступіў на мой
намер наіўны
І нават ногі выцер аб яго.
Чытаць сябе нікога не няволю,
За шчасце ж палічу, без гучных слоў,
Калі чытач хоць тысячную долю
Ўсё ж прачытае
з дзевяці тамоў.