Я гукнуў у ноч саву,
Нават не зусім умела.
І яна на галаву
Ледзь гукацелю ні села.
Нада мною — шых-шых-шых,
І крутнула ў цемру ночы.
У яе — лакатар-слых
«Бачыць» значна лепш, чым вочы.
Зорнасць, дождж альбо туман —
Я гукаў — сава ляцела.
Паддаецца на падман,
А чаму — незразумела.
Пэўна, ў птушак, як і ў нас,
Больш замужніх і жанатых,
І ляціць яна штораз,
Бо шукае незанятых.