На шары зямным,
На сядзібе ў садку,
Ля хаты бацькоўскай
Сяджу за сталом.
Адчуў я шчымліва
Ў сабе ўпершыню
Падранак-душу
З перабітым крылом.
На шары зямным
Самаробны мой стол —
Быў шумны й гасцінны,
Сумуе цяпер.
Цяпер шар зямны —
Што ні родныя — дол,
І выгляд стала
На жалобны манер.
Маіх успамінаў
Балючы уздых,
З дыханнем жыцця —
Ні ў папад, ні ў лады.
Я — неўтаймаваны,
Змяніўся, прыціх,
І штосьці памёрла
Ўва мне назаўжды.
І сціснуўся шар наш зямны —
У камяк,
Няўстойліва й хістка
Тут мне і сталу.
Мой лёс ссірацеў,
Не ўтрымацца ніяк —
О як перабітаму
Цяжка крылу.
Душа ўжо не выправіць
Болей крыла,
Узлётаў мінулых
Губляецца след.
Наперадзе —
Меней і меней святла,
Мінулае шырыцца,
Вузіцца свет.