Нядзеля. Бязвоблачна. Вольны наш час...
Гуляй, весяліся, расслабся, здаецца.
Ды нейкая шэрасць уссела на нас —
Ніхто не шчыруе, ніхто не смяецца.
І нават знаёмыя — нават сябры,
Вітаюцца посным кіўком пры спатканні,
Нібыта мы ворагі, быццам звяры,
Як быццам мы цені, нібыта мы здані.
І раптам у гэтым натоўпе людзей
Я стаў зачарованы, кінуўшы спешку,
Мяне напаткалла падзея з падзей —
На твары сустрэчным убачыў усмешку!