Каму што пагражае?
Як і ва ўсе гады,
Надвор’е — ураджаям,
Вяскоўцам — гарады.
Духоўнасці — бяздарнасць,
Анёласці — наш грэх.
А сонечнасці — хмарнасць,
Грашам — дзіравы мех.
Застыла сэрца ў скрусе,
Бо бачыць, хоць крычы,
Пагрозу Беларусі,
Ўсім нам — ад саранчы.