Мы часта бачым з’яву гэту,
Дзівос на подыум узняты —
Ідуць, як здані з таго свету,
Худыя, як ражон, дзяўчаты.
Ці ж можна тут не хвалявацца
За чалавечы цень убогі?
Бо могуць хруснуць і зламацца
Да костак высахлыя ногі.
Пытанне стукаецца ў скроні,
Што ў вокны вецер раззлаваны:
«За што ім пляскае ў далоні
Ўвесь свет наш цывілізаваны?..»
Сказалі мне: — Адкінь здзіўленне
І памяняй прыярытэты.
Глядзі на моднае адзенне,
А не на модныя шкілеты.