Нежаданая паклоннiца
Зноў змяшала ноч i дзень —
Зноў са мной мая бяссоннiца,
Неадступная, як цень.
Пастаянства гэта змучала —
З ночы ў ноч i з году ў год.
За жыццё мне надакучыла,
Я б хацеў — наадварот.
А калi аднойчы з вечара
Я да ранiцы праспаў,
Не хапала быццам нечага,
Нiбы сам з жыцця прапаў.
Час праспаны — не дагонiцца,
Думак згаслых — не вярнуць.
Будзь са мной, мая бяссоннiца,
Я паспею «прыкурнуць».